Duch Święty – Poznawanie Niewidzialnego

Poniedziałek – Księga rodzaju 1, 1-2

Rdz 1: 1 Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. 2 Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami.

Warto zauważyć, że każdy przekład jest swoistą interpretacją. W powyższym wersecie znajduje się słówko „ruah”, które może oznaczać wicher, wiatr, poruszające się powietrze, oddech. Czy można przetłumaczyć je jako „Duch”? Tak, jest to uzasadnione. Po pierwsze dlatego, że zaraz za nim następuje wskazanie, że chodzi o rzeczywistość Bożą. Ponadto w językach biblijnych rzeczownik „duch” oddaje się przy pomocy tych samych terminów, którymi nazywane jest powietrze, szczególnie w ruchu (hebr. „ruah”; gr. „pneuma”).

W percepcji religijnej Izraela, której wyraz znajdujemy choćby w warstwie językowej tekstów biblijnych, da się zauważyć interesującą intuicję. Natura Bożego Ducha porównana jest do wiatru. Pomyśl jak potężny jest wiatr, chociaż go nie widać! Jaką siłę ma w sobie, chociaż wydaje się „niematerialny”. Bywa subtelny, ale także gwałtowny. Jest niepowstrzymany – nie da się go okiełznać (nie da się wiatru złapać do… słoika).

Wtorek – Księga Rodzaju 2, 7 oraz Księga Izajasza 42, 5
a także Księga Hioba 33, 4 oraz Księga Mądrości 11, 25-12, 1

Rdz 2: 7 Wtedy to Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą. // Iz 42: 5 … Bóg , który stworzył i rozpiął niebo, rozpostarł ziemię wraz z jej plonami, dał ludziom na niej dech ożywczy i tchnienie tym, co po niej chodzą. // Hi 33: 4 I mnie też stworzył duch Boży, tchnienie Wszechmocnego i mnie uczyniło. // Mdr 11: 25 Jakżeby coś trwać mogło, gdybyś Ty tego nie chciał? Jak by się zachowało, czego byś nie wezwał? 26 Oszczędzasz wszystko, bo to wszystko Twoje, Panie, miłośniku życia! 12: 1 Bo we wszystkim jest Twoje nieśmiertelne tchnienie.

Poza potężnym wiatrem, starotestamentalne Objawienie pozwala nam dostrzec działanie stwórcze i ożywiające Ducha Świętego, który jest niczym oddech.

Oddech jest o wiele słabszy od wichru, ale… czy możesz nad nim panować? Subtelne tchnienie ma większą moc niż w pierwszej chwili myślimy… Co nowego mówi Ci dzisiejsze słowo o Bożym Duchu?

Środa – 1 Księga Samuela 10, 1. 5-7. 9-10; 16, 13

1 Sm 10: 1 Samuel wziął wtedy naczyńko z olejem i wylał na jego [Saula] głowę, ucałował go i rzekł: «Czyż nie namaścił cię Pan Pan cię namaścił na wodza nad swoim dziedzictwem (…) 5 … Gdy zajdziesz do miasta, napotkasz gromadę proroków zstępujących z wyżyny. Będą mieli z sobą harfy, flety, bębny i cytry, a sami będą w prorockim uniesieniu. 6 Ciebie też opanuje duch Pański i będziesz prorokował wraz z nimi, i staniesz się innym człowiekiem. 7 Gdy ci się spełnią te znaki, uczyń, co zdoła twa ręka, gdyż Bóg będzie z tobą. (…) 9 Gdy tylko [Saul] odwrócił się i miał odejść od Samuela, Bóg zmienił jego serce na inne i w tym dniu spełniły się wszystkie owe znaki. 10 Skoro przybyli stamtąd do Gibea, spotkał się z gromadą proroków i opanował go duch Boży. Prorokował też wśród nich. (…) 16: 13 Wziął więc Samuel róg z oliwą i namaścił go [Dawida] pośrodku jego braci. Począwszy od tego dnia duch Pański opanował Dawida.

Te fragmenty to klasyczne starotestamentalne przykłady obrzędu namaszczenia. Prorok Samuel (sam natchniony Duchem Świętym) wskazuje przez ten obrzęd nowego króla (Pomazańca Pańskiego, czyli Namaszczonego). Obrzęd ten ma jednak znaczenie charyzmatyczne – nie jest tylko zewnętrznym znakiem wybrania, ale zmienia serce. Namaszczano do pełnienia posługi kapłańskiej, prorockiej i królewskiej.

Słowo „Chrystus” to greckie tłumaczenie hebrajskiego „Mesjasz” znaczą one dokładnie tyle: Namaszczony (w Biblii czasem znajdujemy „Pomazaniec”). Pomyśl: w czasie chrztu i bierzmowania zostałeś namaszczony. Czy rozumiesz teraz znaczenie tego namaszczenia? („On sam [Bóg] namaszcza cię krzyżmem zbawienia [olej], abyś włączony do ludu Bożego, wytrwał w jedności z Chrystusem Kapłanem, Prorokiem i Królem na życie wieczne” – słowa towarzyszące namaszczeniu po chrzcie.)

Czwartek – Ew. według św. Łukasza 1, 35 oraz Ew. według św. Mateusza 1, 20

Łk 1: 35 Anioł rzekł do Maryi: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię” //  Mt 1: 20 nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło.

Jezus z Nazaretu jest napełniony Duchem Świętym od początku swego istnienia (od momentu swojego poczęcia, czyli Wcielenia Syn Bożego). Jest to związane z Jego Boską naturą, która występuje w Jezusie z Nazaretu wraz z ludzką. „Jezus nie odczuwa obecności Ducha Świętego jako pewnej siły, która przyszła do Niego z zewnątrz; jest On u siebie w Duchu. Duch jest u Niego, jest to Jego własny Duch” (Słownik Teologii Biblijnej, Poznań 1994, s. 231).

Do Ciebie Duch Święty przychodzi „z zewnątrz”. W osobistej modlitwie zaproś Go do swojego życia: Duchu Święty, Duchu Jezusa Chrystusa, uczyń mnie podobnym do mojego Pana, Syna Bożego, Syna Dziewicy Maryi…

Piątek – Ewangelia według: Mateusza 3, 16; Marka 1, 10; Jana 1, 32; Łukasza 3, 22

Mt 3: 16 Wtedy otworzyło się Mu niebo i zobaczył Ducha Bożego, który zstępował na Niego jakby gołębica // Mk 1, 10 ujrzał niebo otwarte i Ducha, który zstępował na Niego jakby gołębica // J 1: 32 Ujrzałem Ducha, który zstępował z nieba jakby gołębica i pozostał na Nim // Łk 3, 22 Duch Święty zstąpił na Niego w postaci cielesnej jakby gołębica.

Mateusz, Marek i Jan relacjonując chrzest Jezusa w Jordanie wyraźnie piszą, że nie chodzi o gołębicę, tylko o pewne porównanie do lotu gołębia. Tylko Łukasz zdaje się wskazywać na „cielesność” tego objawienia. „Chyba chciał przez to podkreślić, że fakt ten był dostrzegalny i był prawdziwą teofanią, analogiczną do tych, jakie spotyka się w Starym Testamencie. Prawdopodobnie Ewangelistom chodziło nie tyle o samego ptaka, co o jego sposób poruszania się. Niektórzy widzą tu nawiązanie do opisu stwarzania świata z Księgi Rodzaju i zdania, że Duch Boży unosił się nad wodami (Rdz 1, 2). W wersecie tym czasownik „unosił się”  pochodzi od rdzenia haraf (krążyć, szybować), który opisywał lot ptaka nad gniazdem i pisklętami. Ten sam czasownik w Pwt 32, 11 oznacza czynność orła, który unosi się na skrzydłach nad pisklętami w gnieździe, aby je zachęcić do lotu” (Kim jest Duch Święty? 7 biblijnych faktów, za stacja7.pl).

To swoiste „namaszczenie” Duchem Świętym nad Jordanem jest inauguracją misji Jezusa. Przyjmując Ducha Świętego i poddając się jego natchnieniom rozpoczniesz nowy etap w swoim życiu, a w zasadzie nowe życie. Czy jesteś gotowy/-a? Czy tego pragniesz?

Sobota – Ewangelia według św. Jana 7, 37-39; 16, 7

7: 37  W ostatnim zaś, najbardziej uroczystym dniu święta, Jezus stojąc zawołał donośnym głosem: «Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie - niech przyjdzie do Mnie i pije! 38 Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza». 39 A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch bowiem jeszcze nie był, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony. //16: 7 Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel (PARAKLET) nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was.

Uwielbienie Jezusa w Janowej Ewangelii to moment Jego śmierci na krzyżu (rozumianej przez Jana jako tryumf). Inni autorzy nowotestamentalni uwielbieniem/wywyższeniem nazywają Wniebowstąpienie. Oba te momenty są „odejściem” Jezusa. Zresztą w wymiarze czasowym nie dzieli ich wielka odległość. Istotą jest to, że gdy czas ziemskiej misji Syna Bożego dobiega końca, wierzący w Niego nie zostają pozostawieni sami sobie. Duch Jezusa Chrystusa zostaje im dany. „Widzialny Jezus ustąpi, by zostawić miejsce niewidzialnej działalności Ducha Świętego i wierze” (przypis do J 16, 7, Biblia Tysiąclecia, wydanie piąte).

Na tym etapie historii zbawienia spotykamy się z Bogiem w Duchu Świętym. Nie widzimy i nie dotykamy Wcielonego Syna Bożego. My żyjemy w mocy Ducha Świętego. To jest nasze doświadczenie obecności Bożej.

Niedziela – Dzieje Apostolskie 2, 1-4

Dz 2: 1 Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. 2 Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. 3 Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. 4 I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.

Dziś dzień Pięćdziesiątnicy (50 dni temu świętowaliśmy Zmartwychwstanie). Dziś pomodlimy się o odrodzenie, o odnowienie naszych serc w Duchu Świętym. Przygotowując się do tej modlitwy i rozważając fragment z Dziejów Apostolskich, skorzystaj ze słów jakie wypowiedział Metropolita Ignatios IV Hazim z Laodycei (1968r.): „Bez Ducha Świętego Bóg jest daleko, Chrystus pozostaje w przeszłości, Ewangelia pozostaje martwą literą, Kościół jest tylko organizacją, władza – dominacją, misja – propagandą, liturgia – niczym więcej, jak tylko wspomnieniem, życie chrześcijańskie – moralnością niewolnika. Ale w Duchu Świętym: kosmos jest zmartwychwstały i wzdycha w bólach rodzenia Królestwa, Zmartwychwstały Chrystus jest tutaj, Ewangelia jest mocą życia, Kościół ukazuje życie Trójcy, władza jest posługą wyzwalania, misja jest Pięćdziesiątnicą, liturgia – pamiątką i zapowiedzią, ludzkie działanie jest przebóstwione”. (za: Kim jest… )

Boże, Ty przez misterium dnia dzisiejszego uświęcasz swój Kościół ogarniający wszystkie ludy i narody, + ześlij dary Ducha Świętego na całą ziemię * i dokonaj w sercach wiernych tych cudów, które zdziałałeś w początkach głoszenia Ewangelii. Przez Chrystusa Pana naszego.